Pagina's

woensdag 31 juli 2013

Eating with friends

Bakken op zich is al super leuk, maar als je het dan ook nog eens kan delen met vrienden wordt het dubbel zo leuk. 'Wat zullen ze er van vinden, is de bodem wel gaar, is alles wel opgesteven, zullen ze het wel lekker vinden.' En als je dan een tevreden glimlach ziet verschijnen na de eerste hap weet je dat je het goed gedaan hebt. Afgelopen dagen heb ik met vriendinnen gegeten, maandag was het idee om te gaan picknicken in het plantsoen. Helaas kwam het opeens onverwachts met bakken uit de hemel vallen, een uur van te voren was er nog niks te zien op Buienradar en opeens verschenen er kleine rode wolken, zo boven Groningen. Hoe frustrerend! Gelukkig had ik nog een balkon en met een beetje improviseren (een tafelblad op kratjes bier zetten als tafeltje) hebben we daar de hele middag zitten genieten van al het eten en alle verhalen. Beiden hadden we allerlei dingen klaar gemaakt. Zij had echt super lekkere pannenkoeken, gevuld met een slagroom/monchou crème met abrikozen, kruidenkaaswrapjes en druiven meegenomen. Ik had een fruitsalade gemaakt, stokbrood met kruidenboter en zelfgemaakte eiersalade en een quiche gebakken.


Ik vind quiches toch wel één van de leukere dingen van bakken, hier kan ik namelijk mijn liefde voor bakken en koken combineren. Deze keer had ik gekozen voor een courgette, tomaat en geitenkaasquiche. Omdat het plan was te gaan picknicken leek een enorme quiche mij niet zo handig en had ik besloten mijn twee kleine bakvormpjes te gebruiken. Ik heb wel het recept voor een normale quichevorm gebruikt maar deze dus over twee vormen verspreid. Het deeg ging voorspoedig, maar ik zat een beetje in tijdnood dus ik besloot het niet blind voor te bakken. Terwijl het deeg lag te rusten in de koelkast begon ik aan de vulling. Met een kaasschaaf schaafde ik plakjes courgettes en bakte ik deze in vier sessies in een koekenpan en liet ik ze uitlekken op een stuk keukenpapier. Alles om de kans op een soggy bottem zo klein mogelijk te maken. Tomaatjes halveren, geitenkaas verkruimelen en het ei-mengsel maken. In het originele recept werd alleen ei en geitenkaas gebruikt als vulling, maar dat werd best wel dik en niet echt genoeg voor twee vormpjes dus ik besloot er wat slagroom aan toe te voegen. Ik ben gewend bij quiches dat de vulling bestaat uit eieren, room, kaas en kruiden dus ik besloot het weer toe te passen. Het deeg in de vormpjes gedaan, de vulling erin en 40 minuutjes in de oven op 200 graden. Ze waren gaar, zowel de vulling als de bodem en ready to eat! Hij was zeker niet slecht, maar toch had ik het idee dat ik iets mistte, ik ben er alleen nog steeds niet over uit wat precies.

Courgette, tomaat, geitenkaas Quiche

Deeg

  • 200 g bloem
  • 100 g  koude roomboter
  • 1 ei
  • 1 el water
  1. Meng de bloem met de koude boter tot een soort broodkruim. 
  2. Voeg het ei en het water toe en kneed het snel tot een soepel en samenhangend deeg. Leg het 30 minuten in de koelkast in folie te rusten
Vulling
  • 1 courgette
  • 250 g cherrytomaatjes, gehalveerd
  • 170 g zachte geitenkaas
  • 2 eieren
  • 50 ml slagroom
  • zout, peper, tijm
  1. Verwarm de oven voor op 200 graden.
  2. Schaaf met een kaasschaaf plakjes van de courgette en bak deze in een klein beetje olijfolie goudbruin. Leg ze op keukenpapier om uit te lekken.
  3. Meng de eieren, de slagroom, 120 g verkruimelde geitenkaas, zout, peper en tijm (deze kruiden naar gevoel en smaak) voor de vulling.
  4. Rol het deeg uit en bekleed de ingeboterde vormpjes ermee. Prik gaatjes in de bodem en snij overtollig deeg weg. 
  5. Begin met de plakjes courgette, verdeel de helft over de bodem, leg hierop de helft van de tomaatjes, (Met de open gesneden kant naar boven, anders heb je kans dat de vulling te nat wordt) en hierop de rest van de courgette, maak het af met de rest van de tomaatjes. Schenk de vloeibare vulling erin en verkruimel de rest van de geitenkaas erover. Bak hem voor ongeveer 40 minuutjes gaar en goudbruin. Laat ze eerst 10 minuten afkoelen in de vorm en verwijder daarna de rand. (Als dit mogelijk is.)



















Die avond kwam een andere vriendin langs, maar zij kwam na etenstijd dus ik moest haar de volgende dag maar imponeren met iets. Het avondeten was best snel verzonnen (penne met prei, champignon, hamblokjes, crème fraîche, kerrie en verse bieslook, heerlijk!) maar toen het toetje. Ik had nog allerlei vers fruit over van de fruitsalade van de dag ervoor en eigenlijk altijd als Karin er is moet het toetje iets met chocola te maken hebben. Eerst wilde ik gaan voor een soufflè maar toen bedacht ik mij dat ik nog nooit chocolademousse gemaakt had! Tadam, het toetje was verzonnen! Internet vertelde mij dat het nog drie tot vier uur moest opstijven in de koelkast, maar daar hadden we geen tijd voor! Tot ik een recept tegenkwam die na bereiding ready to eat was. Ik besloot meteen aan het toetje te beginnen en hem alsnog even in de koelkast te zetten om chocolademousse enigszins koel toch wel lekkerder is. Ik had misschien iets teveel chocola gebruikt want het bleef wat vloeibaarder dan dat het filmpje liet zien. Maar ik had  hoop dat het in de koelkast helemaal goed zou komen en dat deed het ook! Het heeft ongeveer een uurtje in de koelkast gestaan voordat wij het aten, echt de juiste consistentie van mousse had het nog niet, maar het kwam al in de buurt. Nu, de volgende dag is het echt perfect! Dus internet had gelijk, een aantal uur in de koelkast is toch wel echt nodig voor de juiste structuur. Maar voor de smaak doet het niks af! Och, och, och, alsof we ons in de hemel waande. Ik heb dus nog een bakje in de koelkast staan, die ga ik zo als lunch maar eens opeten denk ik.

Chocolademousse
Voor 3 porties

  • 75 g pure chocola
  • 75 ml slagroom
  • 2 eieren, gesplitst
  • 25 gram suiker
  1. Smelt de chocolade au-bain-marie en laat deze als die gesmolten is enigszins afkoelen. (Dus haal hem van de pan met water en zet hem ergens om af te koelen.)
  2. Klop de slagroom stijf en zet deze tot verder gebruik in de koelkast.
  3. Mix de eidooiers met de suiker luchtig en romig. De kleur moet van felgeel naar redelijk bleek gaan.
  4. Klop de eiwitten stijf.
  5. Nu komt het samenstellen van de mousse: meng de chocola met de eidooiers, meng de slagroom erdoorheen. Spatel dan voorzichtig de eiwitten door dit mengsel. Roer niet te lang, zodra het er goed doorheen zit is het goed. Zet hem minstens een uur in de koelkast, het liefst langer. Zo krijg je een wat vastere mousse.

zondag 28 juli 2013

Een rijbewijs en een Citroentaart

Afgelopen woensdag was er reden voor een feestje, ik had namelijk, tegen mijn eigen verwachting in, mijn rijbewijs gehaald! Het examen ging niet super slecht, maar ik zelf was niet geheel tevreden en aangezien ik allemaal horrorverhalen gehoord had over mensen die zakten om de lulligste dingen was ik er vrij zeker van dat ik de sjaak was. Zeker toen ik het wist te presteren om op een leeg parkeerterrein scheef in te parkeren. Gelukkig heb ik mij gerevancheerd door voor het CBR keurig recht in het vak uit te komen. Maar geslaagd dus! Daar hoort taart bij! En brownies! Ik had al de hele week zin in brownies en ik had nog verschillende restjes noten liggen die op moesten, dus eerst die gemaakt. Vervolgens kwam de vraag wat voor taart ik zou gaan maken, ik wilde iets fris en fruitigs maken door dat warme weer en mijn huisgenote smeekte mij zo'n beetje de limoentaart van Nigelle Lawson te maken. Aangezien ze het al een half jaar zonder mijn baksels had moeten doen besloot ik haar wens in te willigen, alleen werd het een citroentaart omdat de limoenen in de supermarkt super duur zijn.

Ik had weinig zin om de koekjes echt te verkruimelen tot poeder, zeker toen mijn idee met de blender niet werkte. (Eigenlijk moet je het ook in een keukenmachine doen, die heeft veel meer ruimte om hele koekjes tot kruimel te vermalen, in een blender werkt het gewoonweg niet om 200 gram koekjes te verkruimelen.) Dus nadat ik hard met een soeplepel in de kom met koekjes geslagen had vond ik het wel prima, dan maar een echte rustieke koekjesbodem. Voor de vulling had ik bedacht er een kleurstof doorheen te doen, ik heb ze nu toch staan dus daar moest ik gebruik van maken. Ik besloot om voor geel te gaan, een niet al te rare kleur voor een citroentaart. (Ik had hem ook knalgroen of paars kunnen maken, of van alles kunnen mengen en er één of andere vieze bruinige kleur uit kunnen halen, haha.) Hij was echt knalgeel geworden, alleen is dat jammer genoeg niet zo goed terug te zien op de foto's. (Toch misschien maar een keer investeren in een goeie camera en een cursus voedselfotografie?) De brownies en taart smaakten heerlijk, zeker nu ik een rijbewijs op zak had.

Voor de brownies gebruikte ik dit recept weer: ik voegde zelf wat gehakte pistachenoten en amandelen toe plus wat fudgeblokjes die ik van mijn Foodie Penpal gekregen had. (Een blog hierover volgt over een paar dagen.) De citroentaart ging weer volgens dit recept: alleen ik had de 4 limoenen vervangen door 2 citroenen en er een druppel gele kleurstof aan toegevoegd.


zondag 21 juli 2013

Sonja Bakkeren

Iedereen die mij kent weet dat ik juist totaal niet bezig ben met afvallen, ik doe juist enorm mijn best om op gewicht te blijven en het liefst wat aan te komen. Waarom dan toch deze titel? Omdat ik mij vandaag gewaagd heb aan eierkoeken bakken! En zodra ik aan eierkoeken denk, denk ik aan Sonja Bakker, omdat zij deze propageerde als gezond tussendoortje. Als je ze zelf maakt zijn ze nog relatief gezond te noemen, maar die uit de supermarkt, daar geloof ik niks van. Ik kwam bij het idee om deze 'vliegen schotels' te maken na de aflevering van Heel Holland Bakt. Ondanks dat zij een Frans getinte aflevering hadden wilde ik eens iets typisch Hollands bakken. Dus mijn nieuwste bakboek erbij gepakt: Het Nederlands Bakboek en gaan bladeren. Ik had niet heel veel in huis en ik had ook geen zin om door de zinderende hitte naar de supermarkt te moeten. Toen kwam ik het recept voor eierenkoeken tegen en deze was zo simpel, ik kon niet geloven dat eierkoeken zo simpel te maken waren. Ei, suiker, bloem en bakpoeder, that's it! De eieren met de suiker moesten gemixt worden tot een bleek en luchtig beslag dat in linten van de garde moest aflopen. Ik had geen idee wat ze bedoelde met 'als een lint eraf lopen', er stond bij dat het niet mocht stromen dus dat heb ik maar als uitgangspunt genomen. Toen de bloem, bakpoeder en zout erbij gezeefd, kort geroerd en het beslag was klaar! Ik moest met een lepel hoopjes op de bakplaat scheppen (ik ben zo blij met mijn pas gekochte pizza plaat, deze gebruik ik nu altijd als 'bakplaat'.), er stond alleen niet bij hoe groot die hoopjes moesten zijn. Dus ik vier grote eetlepels beslag op de bakplaat gelegd en in de oven gestopt. Ze werden niet zo groot als de eierkoeken uit de winkel,dus van het laatste restje beslag wilde ik experimenteren met een grotere koek. Maar ze roken naar eierkoeken, ondanks dat ze er niet echt op leken. Eigenlijk moesten ze helemaal afkoelen op een rooster, maar dat kon ik niet aan, ik was veel te nieuwsgierig hoe ze zouden smaken! Bij de eerste hap moest ik meteen denken aan lange vingers! En daarna kwam de eierkoeksmaak, ik denk als ik het beslag in een spuitzak gedaan had en deze in lange vingers gespoten had ik dus lange vingers gehad zou hebben. Ondanks dat ze niet het uiterlijk en de smaak van de supermarkt eierenkoek hadden smaakten ze nog steeds heerlijk!

mini eierkoeken
Poging twee, dit keer had ik twee grote hopen op de bakplaat geschept en een minuutje langer in de oven gehad. (Twaalf in plaats van de tien à elf die het recept voorschreef.) Deze leken een stuk beter! Toch waren ze niet zo mooi gevormd als die uit de supermarkt. Volgende keer gebruik ik denk of meer bakpoeder, of een combinatie van zelfrijzend bakmeel en bakpoeder. Alles om wat meer de hoogte in te gaan. Qua smaak en textuur komen ze goed in de buurt van eierenkoeken. En hoe test je nou het beste of ze door kunnen gaan voor echte eierkoek? Nou, een laag boter, wat hagelslag en happen maar! En ja hoor, de eierkoekervaring was compleet!

Dit lijkt er al een stuk meer op


Eierkoeken
4 grote of 8 kleintjes

  • Twee eieren
  • 100 g suiker
  • 100 g bloem
  • 0.5 tl bakpoeder
  • snuf zout
  1. Verwarm de oven voor op 175 graden.
  2. Klop de eieren met de suiker tot een bleek, luchtig beslag die in een lint van de garde loopt en dus niet eraf stroomt. Ik heb ongeveer vijf minuten met de handmixer hiervoor nodig gehad.
  3. Zeef de bloem, bakpoeder en zout erbij en roer dit voorzichtig maar snel door het beslag. Ga niet kloppen, zo klop je juist de luchtigheid uit het beslag. Zodra je geen restjes bloem meer ziet is het klaar.
  4. Schep met een lepel hoopjes op een met bakpapier bekleedde bakplaat. Je kan er acht kleine hoopjes uithalen of vier grote. Zorg dat er genoeg tussenruimte is want ze zullen uitzetten. 
  5. Bak ze in elf à twaalf minuten gaar en goudbruin. Laat ze twee minuten afkoelen op de bakplaat en verplaats ze daarna naar een rooster om volledig af te koelen.
  6. Verst zijn ze het lekkerst, hoe langer je ze bewaard hoe droger en taaier ze zullen worden.
eierkoeken op z'n best!

maandag 15 juli 2013

ready steady bake!

Soms heb je zin in baksels die niet minstens een half uur in de oven moeten en ook qua voorbereiding zo in elkaar geflanst zijn. Zo ook zaterdag, toen ik een prei-mosterdsoep aan het maken was en me bedacht dat ik geen stokbrood gekocht had. Maar toch wilde ik er graag iets bij eten, toen bedacht ik me dat ik nog een recept had liggen voor uienbroodjes die binnen een half uur op tafel zouden staan. (Inclusief het voorbereiden van het deeg en alles, ik had het recept gehalveerd en dus halveerde ook de bereidingstijd van de uien.) Alleen had ik geen karnemelk in huis (ik heb dat vroeger ooit één keer gedronken en ging bijna over me nek, dus geen karnemelk voor mij), wilde ik het deeg eerst maar eens uitproberen waardoor ik uiteindelijk te weinig ui had en ik had Parmezaanse kaas toegevoegd omdat me dat wel lekker leek. Het deeg was erg plakkerig, mooie balletjes ervan vormen met de hand zat er dan ook niet bij. Ik heb hoopjes op mijn bakplaat gegooid en deze een beetje proberen te modelleren. Een kwartiertje in de oven en ze zagen er goed uit! Ze waren niet zo luchtig geworden als ik had gedacht/gehoopt, maar dat komt denk omdat ik geen baking soda en karnemelk had toegevoegd. (in plaats daarvan had ik dus gewone melk, zelfrijzend bakmeel en bakpoeder) Maar het zure van de karnemelk zorgt denk ik voor een chemische reactie waardoor het luchtiger zal worden. Maar op zich was het broodje prima te eten, ik heb er vier broodjes uitgehaald en die zijn allemaal opgegaan! Volgende keer voeg ik wel meer ui toe (véél meer ui, dan wordt de bereidingstijd wel wat langer, maar daar ben ik nu dan op voorbereid) en probeer ik het toch met de karnemelk en baking soda. Als jullie het ook willen uitproberen, hierbij het recept uit de NRC Next. (En zoals je zult zien heb ik wat dingen achterwege gelaten, zoals onder andere de bosuitjes en heb ik de zure room vervangen door cremè fraîche, zure room is wat dunner. Maar ik wil volgende keer toch echt het recept op de letter volgen.)

Uibroodjes

  • 2 uien
  • 2 bosuitjes
  • balsamicoazijn
  • 200 g bloem
  • 1,5 tl bakpoeder
  • 0.5 tl baksoda
  • snuf zout
  • 1 tl suiker
  • 75 g boter
  • 1 ei
  • 80 ml karnemelk
  • 1 el zure room
  1. Verwarm de oven voor op 225 graden.
  2. Snijd de uien in halve manen en bak deze in wat boter en olijfolie in een minuut of twintig zacht en glazig. Voeg een flinke scheut balsamicoazijn toe en laat dit een paar minuten indikken. Roer de in ringetjes gesneden bosuitjes erdoorheen en laat afkoelen.
  3. Meng bloem, zout, bakpoeder, baksoda en suiker. Snijd de koude boter erdoor tot er kruimels zijn.
  4. Kluts in een andere kom het ei, karnemelk en de zure room door elkaar. Giet dit bij de droge ingrediënten  en meng met een vork. Meng vervolgens de afgekoelde uitjes erdoor en vorm hiervan 6 à 7 balletjes. Druk ze een beetje plat en leg ze op bakpapier en strooi er grof zeezout over (en/of wat kaas).
  5. Bak ze af in ongeveer 12 minuten.


Vandaag had ik ook lekkere trek maar weinig zoets in huis afgezien van al het fruit. De kaneeltjes die ik ontdekt had via de blog Overeten moest ik nog steeds een keer uitproberen. En ook deze waren binnen een mum van tijd klaar! Ze zijn zeker een aanrader, knapperig van buiten (tot het steen-achtige aan af, maar zodra je er in bijt glijden je tanden weg in een zachte vulling, geen angst dus dat je naar de tandarts hoeft voor nieuwe voortanden) en zacht van binnen. Ze zijn zelfs zo lekker dat ik er van blijf eten, ik heb ze echt in een koektrommel moeten leggen en deze ver weg van mijn zitplek moeten opbergen. Oorspronkelijk is het een baksel van Rudolf van Veen en is het voor de 'beginnende bakker', maar ook als wat 'vergevorderde' bakker beleefde ik veel plezier aan deze koekjes. Maken dus!

Kaneeltjes

  • 2 tl vanille extract
  • 240 g bloem
  • 150 g suiker
  • 1 ei
  • 1 tl bakpoeder
  • snuf zout
  • snuf kaneel
  • 60 g zachte boter
  • 2 el suiker
  • 1 el kaneel
  1. Meng alle ingrediënten afgezien van de 2 el suiker en 1 el kaneel, deze laatste zijn voor de 'kaneelsuiker'. 
  2. Kneed het tot een samenhangend en soepel deeg en leg het ten ruste in de koelkast voor ongeveer 30 minuten
  3. Meng de suiker en kaneel tot je 'kaneelsuiker' hebt. Verwarm ondertussen de oven voor op 175 graden.
  4. Haal het deeg uit de koelkast, rol dit tot een lange rol en snij hier gelijke stukjes uit. Rol deze stukjes tussen je handpalmen tot bolletjes en rol de bolletjes door de kaneelsuiker. Druk ze een klein beetje plat aan beide kanten en leg ze op een bakplaat bekleed met bakpapier.
  5. Bak ze ongeveer 15 minuten en laat ze afkoelen op een rooster. Ze zullen snel hard worden, wees niet bang, als je alle ingrediënten goed afgewogen hebt zal je geen stenen krijgen.

vrijdag 12 juli 2013

Barbeknoei baksels

Ook bij het barbeknoeien weet ik een manier te vinden om dingen te bakken. Afgelopen dinsdag heb ik een barbeque voor mijn ouders en zusje georganiseerd, ik ben er speciaal voor op de fiets naar Dwingeloo gegaan (het dorp verderop), daar hebben ze tenminste een Albert Heijn. Eenmaal thuis, dit was rond half 1, heb ik bijna de keuken niet meer verlaten, ik heb uitgepakt! De BBQ was kapot dus ik had een wegwerpbbq gekocht, deze zijn nou eenmaal niet zo groot dus de nadruk kwam te liggen op de bijgerechten. En hier is waar de baksels om de hoek kwamen kijken, ik besloot een quiche te maken. Na wat gegoogle kwam ik uit bij een prei-spekjesquiche van de Allerhande. Het recept gebruikte bladerdeeg, maar ik ben daar niet zo fan van bij quiches, dat wordt meestal één natte bende. Dus ik heb een basic hartige taartdeeg gemaakt en deze blind gebakken, dan ben je er bijna helemaal zeker van dat die lekker stevig en crispy wordt. Normaal gesproken wil het blindbakken bij mijn ouders niet helemaal, de hele rand zakt normaal gesproken in en wordt niet gaar. Wonder boven wonder ging die dit keer perfect! Vulling erin, nog 40 minuutjes in de oven en afkoelen maar! Als toetje wilde ik iets fris, een bananenroomkaastaart deed volledig aan mijn eisen, snel te maken zodat ik vlug verder kon met de andere elementen. Na 5 uurtjes in de keuken (heerlijk zo bezig zijn, het was vooral ook aangenaam dat alles goed ging, ik zat in een lekkere 'flow') kon het barbeknoeien beginnen! Vooral mijn stiefvader keek even raar op toen die al die bijgerechten zag, hij vond het meer iets van een picknick weghebben. BBQ of picknick, wij hebben heerlijk gegeten! We zaten allemaal echt bomvol, zelfs de volgende ochtend hoefde ik eigenlijk niks te eten, zoveel hadden we op! Een geslaagde avond dus!

De tafel met hapjes:
Aardappelsalade
'Gewone' salade met komkommer, tomaat, mozzarella en balsamicodressing
Meloen-rauwe ham, gewone meloen en cherry tomaatjes met mozzarella hapjes
stokbrood en naanbrood met zelfgemaakte kruidenboter, rucolatapenade en muntyoghurtdip

Prei-spekjesquiche

deeg

  • 200 g bloem
  • 100 g boter
  • zout
  • 1 el water
  1. Meng de ingrediënten snel en kneed niet teveel, daardoor wordt het deeg te warm en zal het langer duren voordat je het kan gebruiken.
  2. Sla plat, wikkel in folie en leg minstens een half uur in de koelkast.
  3. Verwarm de oven voor op 200 graden
  4. Rol het deeg uit, ter grote van je bakvorm (ik gebruikte een springvorm van ongeveer 24 cm, een echte quichevorm is beter, dan weet je zeker dat de vulling er niet uit zal lekken. Nu moet je goed opletten dat er geen gaatjes in het deeg zitten.) 
  5. Vet je bakvorm in met boter en leg bakpapier op de bodem. Leg het deeg erin, prik gaatjes in de bodem, leg er bakpapier in en stort hier je blinde bakvulling in. Bak hem voor minstens 20 minuten blind, totdat het deeg eigenlijk bijna zo goed als gaar is.

vulling

  • 2 stengels prei in dunne ringetjes
  • 250 g spekreepjes 
  • 3 eieren
  • 250 ml slagroom
  • 75 g geraspte kaas
  • kerrie naar smaak
  1. Bak de spekjes uit en leg ze in een zeef of vergiet om uit te lekken. Bak in het overgebleven vet op hoog vuur de preiringetjes bijna gaar.
  2. Mix de eieren, slagroom, kaas en kerrie.
  3. Verdeel het spek en de prei over de bodem en schenk het eimengsel eroverheen. 
  4. Bak in ongeveer 30 tot 40 minuutjes gaar.

Bananenroomkaastaart


  • 200 g biscuits (ik gebruikte gewoon mariabiscuits)
  • 175 g gesmolten boter
  • 10 blaadjes gelatine (ik had er maar 9, dit werkte ook perfect!)
  • 200 g gepelde bananen (ik heb er 2 gebruikt)
  • 0.75 ml citroen of sinaasappelsap
  • 300 g verse roomkaas (monchou)
  • 110 g suiker
  • 3 eidooiers
  • 250 ml slagroom
  1. Voor de bodem verkruimel je de koekjes, of met de hand en deegroller of de keukenmachine. Voeg de gesmolten boter toe en meng tot het enigszins vast wordt. 
  2. Vet de springvorm in, leg wat bakpapier op de bodem en schep hier de kruimels in. Druk dit goed aan met een lepel en zet voor minstens 10 minuten in de koelkast.
  3. Week de gelatine voor 5 minuten in koud water
  4. Doe de geprakte bananen en het sap in een pannetje en laat dit rustig koken tot het 'gaar' is. (Ik wist niet precies wat ze hier mee bedoelde, volgens mij zijn bananen al gaar, ik heb het ongeveer 5 minuutjes laten pruttelen en toen laten afkoelen)
  5. Mix de roomkaas met de suiker en eidooiers tot een romig mengsel. 
  6. Klop de slagroom op en schep dit door het roomkaasmengsel.
  7. Knijp de gelatineblaadjes uit en roer deze door het enigszins afgekoelde bananenprutje. Meng het bananenprutje door het monchou mengsel. Zorg dat er geen klontjes te zien zijn! 
  8. Giet op de bodem en zet terug in de koelkast voor tenminste 4 uur.

De bodem was zelfs een dag later nog stevig en niet zompig zoals normaal!
Zoals jullie kunnen zien is er bovenin het scherm iets veranderd, ik heb alle recepten op een rijtje gezet zodat ze makkelijk terug te vinden zijn. Handig voor jullie en voor mezelf!

maandag 8 juli 2013

Vulkaan tulband

Sommigen gaan aan het strand of in het park liggen met deze luchten, ik, ik ging lekker in de keuken staan. In Groningen zijn met dit warme weer is weinig aan, mijn balkon is tot een uur of 13 een mini-Sahara en het plantsoen is een soort Scheveningen. Tel daarbij op dat ik geen keus kan maken wat ik mee wil nemen, zo wil ik graag een boek lezen (formaat Bijbel uiteraard), een tijdschrift mee en o, eigenlijk wil ik ook nog die ene aflevering Masterchef Australia kijken. En om dat allemaal mee te moeten slepen het plantsoen in zie ik ook niet zo zitten, dus ik ben gisteren de keuken maar ingedoken. Deur open naar het balkon, zonnetje erbij, bijna het gevoel alsof je buiten staat te bakken.

Mijn stiefvader was afgelopen vrijdag jarig dus ik moest nog een taart maken. Ik koos om de tulband van Rutger van Heel Holland Bakt te maken, deze was gemakkelijk mee te nemen in de trein en bus. (Gewoon nadat die afgekoeld was weer in de vorm, aluminiumfolie eromheen en gaan.) Ik braaf alle spullen gehaald, zelfs nog een mini flesje dissarono op de kop weten te tikken, wel net iets minder dan het recept aangaf maar dit heb ik aangevuld met wat water. Het bleek al snel dat ik veel te veel beslag had voor de vorm, dus ik mijn twee ramequins nog ingevet en daar de rest ingeschonken. Het recept gaf aan, 160 graden, maar ik heb geen 160 graden stand op mijn oven. Het is 150 of 175. Ik koos voor 175, anders was ik bang dat die te bleek zou blijven en die er veel te lang in zou moeten om gaar te worden. Bij 175 kon ik hem altijd nog lager zetten als die te hard ging. En hard ging die! Het borrelde dat hem het lief was en ik keek vol afgrijzen de oven in, dat werd schoonmaken.

vulkaaneruptie!

De mini-taartjes waren na een half uur klaar, dus die eruit gehaald maar de tulband was nog langer niet gaar maar wel al super bruin. Dus de oven naar 150 graden gezet en nog 25 minuten erin gelaten. Ondertussen was het even worstelen om de mini taartjes uit de vorm te krijgen, ik heb de randen losgesneden en toen viel die er gelukkig zo uit. De tulband was klaar, deze tien minuten laten afkoelen en toen op hoop van zegen omgedraaid. En hij liet los! Het was me gelukt! Ondanks alle slechte vooruitzichten was het gelukt!

Zo kwam die uit de oven

Eenmaal bijgesneden en uit de vorm al een stuk mooier
Tijdens het bakken was ik ook begonnen met wat lemoncurd te maken, mijn citroenen moesten namelijk op. Dus 125 gram suiker met het sap van 3 uitgeperste citroenen in een pannetje, eetlepel maïzena met wat water tot een papje geroerd en dit door de twee eidooiers geroerd. Toen het citroensap kookte een klein beetje bij de eidooiers, goed roeren en terug in het pannetje geschonken en blijven roeren! Maar het werd niet echt dikker en ik zag het volgende onderdeel ook al mislukken, vlug nog een klein maïzenapapje gemaakt en toegevoegd en toen ging het opeens heel snel. Gootsteen laten vollopen met water, pan erin en blijven roeren, klein klontje boter toegevoegd, roeren, roeren roeren! En opeens was het een dikke stroop, de lemoncurd had succeeded! Voor al mijn harde werk beloonde ik mezelf op een mini taartje met wat lemoncurd, de rest pakte ik in in aluminiumfolie voor bij mijn ouders. Eenmaal thuis heeft iedereen meteen een stukje gehad en het viel in de smaak! Zelf vond ik hem wel prima, gewoon lekker, niet super bijzonder, maar prima. Of ik hem vaker ga maken weet ik nog niet, dan wil ik eerst uitvogelen hoe ik die vulkaanuitbarsting in de oven kan tegengaan. Want ik heb geen zin om iedere keer na deze tulband de oven te moeten schoonmaken. Het recept is HIER te vinden.

mini taartje met lemoncurd

Het eindresultaat

donderdag 4 juli 2013

Rainbowcake

Waarschuwing: dit is een heel lang verhaal, heb je geen intentie tot deze taart maken zou ik zeggen, stick to the pictures. Ben je toch benieuwd hoe ik het allemaal voor elkaar gekregen heb, tja, dan moet je toch ook de lettertjes hieronder gaan lezen.

Gisterochtend was het dan zover, de regenboogtaart. Ik wilde niks aan het lot overlaten en begon met alle spulletjes klaar te zetten en alles correct af te wegen. Ik knipte zeven cirkels uit bakpapier voor in de springvormen en legde deze klaar, een klontje boter om de rand van de springvorm mee in te vetten was ook present. De biscuitmix van Funmix zei dat voor een springvorm van 25 cm, je 330 gram biscuitmix nodig was, 5 eieren en 33 ml water. Dit deed ik in mijn kom en pakte de handmixer, de timer op me mobiel op 7 minuten (zolang moest ik de eerste keer mixen), stoel erbij om op te zitten en mixen op de hoogste stand en mixen maar!

tomtiedom

Het had een best wel rare consistentie, heel dikkig, maar heel glanzend. Echt smaken vond ik het niet, hopelijk werd die lekkerder als die gebakken was. De timer ging af en ik zette de mixer op de laagste stand mixte nog eens 3 minuten. (Echt waar, een Kitchenaid gaat zoo welkom zijn bij dit soort taarten!) Ik deed eerst een testrondje om te kijken hoeveel en hoe lang die erin moest. Ik begon met het afwegen van 250 ml beslag en goot dit in de voorbereidde springvorm. Oven op 175 graden, 12 minuten en daar begon het ijsberen voor de oven. Na 12 minuten was hij gaar, maar niet enorm gerezen, voor het echie zou ik 300 ml gebruiken en dan 15 minuten erin. Helaas haalde ik uit mijn beslag maar drie lagen en was ik verplicht nogmaals 10 minuten een lamme arm met de mixer te kweken. De eerste kleurstoffen gingen door het beslag, wat een 'magisch' moment is dat zeg, het ene moment is het wit met een klodder ondefinieerbare gel en na goed roeren heb je opeens paars, blauw, groen beslag!

Magie in een schaaltje

De eerste laag ging in de oven en terwijl deze in de oven zat bereidde ik de andere springvorm voor, voor de volgende laag. Dus nieuw bakpapiertje erin, de ring even schoongemaakt en weer ingevet en de blauwe laag erin. De paarse laag was klaar, deze sneed ik los van de kant (op sommige punten had die al losgelaten, maar niet overal, en om scheuren te voorkomen heb ik een mesje gebruikt.) en legde ik op een rooster om verder af te koelen. De groene laag in de oven geschoven en de vorige springvorm weer schoongemaakt en voorbereid voor de volgende laag. Toen dit klaar was bereidde ik de nieuwe portie beslag en woog ik ook hier van 3 bakjes met 300 ml van af en voegde ik kleurstoffen toe. Na ongeveer anderhalf uur waren alle lagen klaar en lagen de laatste paar af te koelen. Ondertussen was het 13 uur, lunchtijd!

De zes lagen, klaar om te stapelen
Na de lunch maakte ik de botercrème, ik had besloten er wat citroenaroma doorheen te mixen om de taart een beetje fris accent te geven en de botercrème minder heftig te maken. Dit was wel nodig want voor de botercrème heb ik een halve kilo roomboter en bijna ook een halve kilo poedersuiker gebruikt. Boter in blokjes in een kom, de poedersuiker door een zeef erbij, wat druppels water en citroenaroma en mixen maar! Ik was zo verstandig om het eerst een beetje met een vork door elkaar te prakken in plaats van meteen de mixer erin te zetten. Wat je krijgt als je dit laatste doet is een soort spookfeestje creëren, alles gaat onder de poedersuiker zitten. Het citroenaroma deed echt wonderen, het was lekker fris geworden!

De calorieënbom
Nu was het tijd voor het meest gevreesde onderdeel, het in elkaar zetten van de taart. Ik ben niet zo'n enorme held in het afsmeren en decoreren van taarten, vooral die zijkanten en bovenkant mooi glad krijgen is nog niet mijn sterkste punt, maar we gingen er het beste van maken! De bodem van een springvorm gepakt en daar de eerste laag, paars, op zijn kop opgelegd en het bakpapier wat nu bovenop zat, er voorzichtig afgehaald. Deze laag besmeerd met wat botercrème, het was nog even uitzoeken hoeveel er precies op moest, ik wilde het ook niet te machtig maken maar ik wilde wel dat je het nog een beetje zag als je het aansneed. Hier bovenop kwam de blauwe laag op zijn kop en weer peuterde ik het bakpapier eraf en besmeerde ik deze met botercrème. Zo ging ik door tot ik de laatste laag erop gelegd had en tadaa


Nu het afsmeren met de botercrème, ik had niet super veel botercrème meer over, dus ik moest een beetje slim en voorzichtig afsmeren. Ik begon met de bovenkant omdat ik gewoon nooit zo goed weet hoe ik de zijkanten moet aanpakken en daarom maar begin met de bovenkant. Al snel kwam ik erachter dat het best lastig afsmeren was zonder draaien taartplateau, maar hé! We hebben een draaiend plateau in de oven staan, waarom zou dit niet werken op het aanrecht? Hop, dat ding op het aanrecht gezet en jawel hoor, het werkte! De bovenkant was klaar en nu moest ik toch echt aan de zijkanten beginnen, beetje klungelig ging ik aan de slag maar op gegeven moment kreeg ik het een beetje door. Op het eind nogmaals de bovenkant bijgewerkt en zo zag die er toen uit:

De kleurtjes verstopt

Ik wilde eerst met mijn schrijfpen op de botercrème schrijven, maar ik kwam er al snel achter dat dit niet zo gemakkelijk was. Gelukkig had ik roze rolfondant liggen, deze uitgerold, een rondje uitdrukt met mijn mini springvorm en de tekst erop geschreven.


JC Poeslief is de naam van onze JaarClub, wij zijn al 4 jaar bij elkaar en Prrrrroost is onze toost. Nog wat kattenpootjes uit het resterende fondant gedrukt en deze op de zijkant geplakt en toen moest de taart nog even opstijven alvorens hij aangesneden kon worden. Ik kon niet wachten hoe die eruit zou zien aangesneden! En ook mijn clubgenoten waren heel erg benieuwd, ze vonden hem er al mooi uitzien, maar toen ik hem aansneed en het eerste puntje eruit haalde was iedereen super impressed, inclusief mijzelf. Ik kon het niet helpen om te lachen van trots, it worked out! Meteen telefoon erbij, foto's foto's! En daarna, nog steeds onder de indruk van zijn uiterlijk, zijn innerlijk geproefd en men, wat was ik blij met de toevoeging van de citroenaroma, de taart smaakte echt goed!





Ja, ik kan zeker zeggen dat dit een mission accomplished is.en dat het zijn titel 'Showstopper' zeker eer aangedaan heeft. Als je dit allemaal gelezen hebt, respect voor jou, het is nogal een verhaal. Als je van plan bent om hem zelf te maken zou ik zeggen, zeker doen! Hoe lang dit verhaal ook mag lijken, oké, het maken van de taart duurt zeker wel een paar uur, ik ben er toch wel vier à vijf uur mee bezig geweest. Maar ondanks de hoeveelheid tijd die je erin moet steken is die niet heel moeilijk om te maken. Ik ben er van overtuigd dat ook een niet ervaren bakker deze taart kan maken. Zeker als je de instructies op het pak biscuitsmix gewoon volgt en je je oven een beetje kent moet het helemaal goed komen. Dus als je indruk wil maken op je vrienden, familie kennissen, dan is deze taart zeker degene die dat gaat doen!

dinsdag 2 juli 2013

Citroen merengue cupcakes

Mijn huisgenootje kwam vandaag terug na een half jaar gestudeerd te hebben in Spanje. Dit is natuurlijk een reden om een 'welkom thuis baksel' te maken. Met de citroenen die al een tijdje in mijn koelkast lagen moest nu echt iets gebeuren, iedere keer zodra ik de koelkastdeur open maakte rook ik die geur en wilde ik spontaan lemoncurd of citroenkwarktaart maken. Ik besloot om citroen merengue cupcakes te maken, deze stonden al een tijdje op mijn wishlist en nu was het ideale moment om ze uit te proberen. Het recept voor de cupcakes was een ander dan dat ik normaal gebruikte, het was nog maar de vraag of ze zouden lukken. Dus gisteravond ging ik aan de slag en wonder boven wonder kwamen ze er goed uit! Meteen eentje geprobeerd natuurlijk en die smaakte heerlijk. De merengue topping liet ik voor de volgende dag, omdat ik bang was dat die anders te gummy zou worden en niet lekker. Het was de volgende ochtend nog even haasten omdat ze iets eerder kwam dan verwacht, maar het is allemaal goed gekomen. De merenguetopping was alleen te bruin voor zijn gaarheid, ik heb toch liever meer de schuimsubstantie dan deze marshmellowvorm, maar de smaak was er niet minder om. Iedereen in het huis heeft ervan genoten en het verlichtte een beetje de heimwee naar Spanje voor mijn huisgenoot, want mijn baksels had ze gemist.

fase 1

fase 2
Citroenmerengue cupcakes 
voor 12 cc

  • 125 g zachte roomboter
  • 150 g suiker
  • 2 citroenen geraspt en het sap
  • 3 eieren, losgeklopt
  • 180 g zelfrijzend bakmeel
  • 60 ml melk
  • 3 eiwitten 
  • 150 g suiker






  1. Verwarm de oven voor op 175 graden
  2. Mix de boter met de suiker romig. Voeg het citroenspul toe en één voor één de eieren.
  3. Voeg dan beetje bij beetje het zelfrijzend bakmeel en de melk toe. Schep in de vormpjes en bak ongeveer 20 minuten totdat een sateprikker en schoon uitkomt.
  4. Klop de eiwitten tot stijve pieken en voeg ondertussen de suiker toe. Spuit op de cupcakes en zet ze nogmaals ongeveer 10 min. in de oven. (Ik had ze er op 175 graden ingezet maar dan krijg je dus de marshmellow versie, ik denk als je de schuimpjes versie wil je de oventemperatuur lager moet zetten en ze er een stuk langer in moet hebben. Zodat ze echt drogen.


Die ochtend ben ik ook op pad geweest voor het 'Spektakelstuk' (of zoals ik liever zeg: 'Showstopper') van morgen. Morgenavond is het weer ouderwets clubavond met z'n zevenen en dat is echt een hele lange tijd geleden dat dat gebeurd is. Reden voor een bijzonder gebakje. Mijn doel is om een Rainbowcake te maken en dat wordt nog een hele uitdaging! Maar ik heb er vertrouwen in en als ik het weet te realiseren ga ik ook vet trots op mijzelf zijn.


Bij de Pipoo's heb ik de kleurstoffen, een eetbare schrijfpen en een mix voor biscuit gekocht. Ik wilde eigenlijk nog twee kleinere, hogere springvormen kopen maar die waren toch iets duurder dan dat ik dacht en aangezien ik al 20 euro kwijt was bij de Pipoo's besloot ik om mijn vriendin te appen met de vraag of ik haar springvorm mocht lenen. Zij heeft namelijk precies dezelfde als ik heb en als het biscuit een beetje lukt maak ik deze gewoon iets dikker zodat ik alsnog enigszins de hoogte in kan gaan met de taart. Ik heb expres mijn rijles vroeg in de ochtend gepland, 8:15, dan heb ik daarna alle tijd om aan de taart te werken. Fingers crossed dat het allemaal gaat lukken, het verslag kunnen jullie donderdag verwachten!

maandag 1 juli 2013

Foodie Penpal juni

This month I received a package from England, from Helen. I said that I always like to try new things and love chocolate and baking, so I got a package with all those things in it. Thank you so much Helen! I can recommend this Foodie Penpalthingie to everyone who loves food and love to try new things and get in touch with people from all over Europe. (This month I send a package to Lithuania, how cool!) If you're interested you should visit this website: http://thisisrocksalt.com/foodie-penpals/ It explains it all and you can join by sending an e-mail. And you can always ask me questions if you want! Well enough talking, let's show some pictures shall we!

The almonds, I allready used them for my frangipane. 

Dark chocolate, always good!

Cupcake cases with animal prints, I love them! Can't wait to use them.

Real Yorkshire tea, apparently you drink it with milk in it. Let's try!

A sauce to go with chicken. I'm not so sure about the piri piri part,  my taste buds aren't so comfortable with hot spices.  But again, I'm gonna give it a try.